Hadi Sebzevari
.
“İranlı filozof ve şair (Sebzevar 1797`ye d.-ay.y. 1872). Hacı Molla Hüseyin`den ders alıp, öğrenimini Meşhed`de sürdüren Hadi Sebzevari,İsfahan`da Molla Ali Nuri`nin derslerini izledi. Sebzevar`a “
İranlı filozof ve şair (Sebzevar 1797`ye d.-ay.y.
İranlı filozof ve şair (Sebzevar 1797`ye d.-ay.y. 1872). Hacı Molla Hüseyin`den ders alıp, öğrenimini Meşhed`de sürdüren Hadi Sebzevari,İsfahan`da Molla Ali Nuri`nin derslerini izledi. Sebzevar`a dönerek müderrislik yaptı. Hadi Sebzevari, evrenin, Tanrı`nın görünüş alanı olduğunu, Tanrı`nın bir bütünlük içinde kendini evrende gösterdiğini ileri sürmüştür. Ona göre evren, nurların kaynağı olan Tanrı`dan fışkırmış bir parıltıdır; bu parıltı, kaynağından uzaklaştığında katılaşır, yoğunlaşır; böylece, maddeler dünyası ortaya çıkar: Kısacası, evren, Tanrı nurunun yoğunlaşmasıdır ( kavs-i nuzül: "İniş yayı"). İnsan ruhu, bu "iniş yayı"ndan yola çıkarak aşama aşama yükselebilir ve kavs-i suud`a (yükseliş yayı) ulaşabilir.
sebze
Genellikle pişirilerek yenen yeşil bitkiler ile tanelerini belirten ortak ad. Protein bakımından zengin olan sebzelerin tohumkılıfları, tohumları ya da yaprakları, dünyanın heryanında insanların besin maddelerinin önemli bir bölümünü oluştururlar. Sebzelerin proteinleri, tahılların proteinlerininkinden farklı bir aminoasit içerir. Bütün sebzeler, havadan aldıkları azotu, çeşitli bileşenlere ayırarak kullanır, sonunda da protein bireşimini gerçekleştirirler. Sebzeler yenen bölümlerine göre sınıflandırılabilir: Yaprakları (salata) lahana, ıspanak, semizotu, vb.) ve yaprak sapları (pazı, kereviz) yenenler; kökleri (havuç, turp, pancar, vb.) ve yumruları (patates, yerelması, vb.) yenenler; meyvesi yenenler (domates, hıyar, patlıcan, vb.); tazeyken badıçları ya da kuru taneleri yenenler (bakla, bezelye, fasulye, vb.); soğanları .
“Genellikle pişirilerek yenen yeşil bitkiler ile tanelerini belirten ortak ad. Protein bakımından zengin olan sebzelerin tohumkılıfları, tohumları ya da yaprakları, dünyanın heryanında insanların “
Genellikle pişirilerek yenen yeşil bitkiler ile tanelerini
Genellikle pişirilerek yenen yeşil bitkiler ile tanelerini belirten ortak ad. Protein bakımından zengin olan sebzelerin tohumkılıfları, tohumları ya da yaprakları, dünyanın heryanında insanların besin maddelerinin önemli bir bölümünü oluştururlar. Sebzelerin proteinleri, tahılların proteinlerininkinden farklı bir aminoasit içerir. Bütün sebzeler, havadan aldıkları azotu, çeşitli bileşenlere ayırarak kullanır, sonunda da protein bireşimini gerçekleştirirler. Sebzeler yenen bölümlerine göre sınıflandırılabilir: Yaprakları (salata) lahana, ıspanak, semizotu, vb.) ve yaprak sapları (pazı, kereviz) yenenler; kökleri (havuç, turp, pancar, vb.) ve yumruları (patates, yerelması, vb.) yenenler; meyvesi yenenler (domates, hıyar, patlıcan, vb.); tazeyken badıçları ya da kuru taneleri yenenler (bakla, bezelye, fasulye, vb.); soğanları yenenler (so ğan, sarımsak); bürgüleri (enginar), sap ve tomurcukları (kuşkonmaz) yenenler. Türkiye`de yıllık sebze üretimi 15 Mt`u, sebze ekili alanların toplamı da 650 000 hektarı bulmaktadır.
