Auguste Renoir

Fransız ressamı (Limoge* 1841 -Cagnes-sur-Mer 1919). Gençlik yıllarında Delacroix ve Courbet`nin etkisinde kalan Auguste Renoir (tam adı Pierre Auguste Renoir`dnr), çok geçmeden kişiliğini bulup, Lora (1874) adlı tablosuyla, renklerinin ve esininin özgünlüğünü ortaya koydu. Çiçek ve meyvelerin, kırmızı yanaklı çocukların,kadife tenli dolgun kadınların resimlerini yapıp (ama tablolarındaki kişilerin yüzlerinden, iç yaşamlarıyla ilgili hiçbir şey okunmuyordu), 1875`e doğru izlenimciliği benimsedi. Işığın yapraklar arasından sürüldüğü manzaralar (Salıncak) ve Paris yaşamından sahneler (La Galette Değirmeni, Yol İşçilerinin Yemeği, Öğle Yemeği) yaptı. 1883`e doğru parlak renkleri bırakarak toprak boyalar ve kobalt mavisi kullanmaya başladı. 1890`a doğru yeniden parlak renklere dönerek, Suda Yıkanan Kadınlar adlı .

“Fransız ressamı (Limoge* 1841 -Cagnes-sur-Mer 1919). Gençlik yıllarında Delacroix ve Courbet`nin etkisinde kalan Auguste Renoir (tam adı Pierre Auguste Renoir`dnr), çok geçmeden kişiliğini “

Fransız ressamı (Limoge* 1841 -Cagnes-sur-Mer 1919).

Fransız ressamı (Limoge* 1841 -Cagnes-sur-Mer 1919). Gençlik yıllarında Delacroix ve Courbet`nin etkisinde kalan Auguste Renoir (tam adı Pierre Auguste Renoir`dnr), çok geçmeden kişiliğini bulup, Lora (1874) adlı tablosuyla, renklerinin ve esininin özgünlüğünü ortaya koydu. Çiçek ve meyvelerin, kırmızı yanaklı çocukların,kadife tenli dolgun kadınların resimlerini yapıp (ama tablolarındaki kişilerin yüzlerinden, iç yaşamlarıyla ilgili hiçbir şey okunmuyordu), 1875`e doğru izlenimciliği benimsedi. Işığın yapraklar arasından sürüldüğü manzaralar (Salıncak) ve Paris yaşamından sahneler (La Galette Değirmeni, Yol İşçilerinin Yemeği, Öğle Yemeği) yaptı. 1883`e doğru parlak renkleri bırakarak toprak boyalar ve kobalt mavisi kullanmaya başladı. 1890`a doğru yeniden parlak renklere dönerek, Suda Yıkanan Kadınlar adlı başyapıtını ortaya koydu. Bir felç geçirince, fırçasını bileğine bağlatarak resim yapmayı sürdürdüyse de, çıplak kadınlarının biçimleri bozuldu; kullandığı renkler yavanlaştı. Ayrıca, ofort tekniğiyle gravürler ve taşbasmaları (çıplaklar; kadın ve çocuk portreleri) yaptı. Öbür yapıtları: Esmeraldai 1863), Frederic Bazille`in Portresi (1867), Avcı Diana (1867), Şemsiyeli Lise (1868), Pınarda Yıkanan Kadın (1870), Cezayirli Kadın (1870), Bayan Charpantier ve Çocuklarının Portresi (1878), Kayıkçıların Öğlei Yemeği (1881), Richard Wagner`in Portresi (1882), vb.