Çiftlik Yapan 10 Harika Hayvan

Çiftçilik, insanlığın en parlak fikirlerinden biridir. Bitki yetiştirerek, güvenilir bir besin kaynağı olan tek bir yere yerleşebiliriz. Ancak, bu fikre sahip olan tek parlak kıvılcım insanlar değil. Aslında, hayvanlar dünyasında, oyunda nispeten yeniyiz.
İşte çiftçi olduğu iddia edilebilecek 10 hayvan. Bu ilişkilerin birçoğu simbiyotik ve karşılıklı olarak faydalı olarak tanımlanabilir, ancak günün sonunda bu çiftleşmenin yarısı diğerini yiyor.

10 Yaprak Kesen Karıncalar

Antinni kabilesindeki karıncalar ( Cyphomyrmex longiscapus ve Cyphomyrmex muelleri türleri dahil ) yetiştirdikleri mantara bağlıdır. Ve 78'den fazla mantar yetiştiren karınca türü var.
Bu yaprak kesici karıncalar, başlarının üzerinde büyük yaprak yığınları ile orman zeminlerinde yürürken renkli ve ilgi çekici .

“Çiftçilik, insanlığın en parlak fikirlerinden biridir. Bitki yetiştirerek, güvenilir bir besin kaynağı olan tek bir yere yerleşebiliriz. Ancak, bu fikre sahip olan tek parlak kıvılcım insanlar “

Çiftçilik, insanlığın en parlak fikirlerinden

Çiftçilik, insanlığın en parlak fikirlerinden biridir. Bitki yetiştirerek, güvenilir bir besin kaynağı olan tek bir yere yerleşebiliriz. Ancak, bu fikre sahip olan tek parlak kıvılcım insanlar değil. Aslında, hayvanlar dünyasında, oyunda nispeten yeniyiz.
İşte çiftçi olduğu iddia edilebilecek 10 hayvan. Bu ilişkilerin birçoğu simbiyotik ve karşılıklı olarak faydalı olarak tanımlanabilir, ancak günün sonunda bu çiftleşmenin yarısı diğerini yiyor.

10 Yaprak Kesen Karıncalar

Antinni kabilesindeki karıncalar ( Cyphomyrmex longiscapus ve Cyphomyrmex muelleri türleri dahil ) yetiştirdikleri mantara bağlıdır. Ve 78'den fazla mantar yetiştiren karınca türü var.
Bu yaprak kesici karıncalar, başlarının üzerinde büyük yaprak yığınları ile orman zeminlerinde yürürken renkli ve ilgi çekici bir görüntü oluştururlar. Ancak bu karıncalar, doğrayıp eve taşıdıkları yaprakları tüketmezler. Bunun yerine, bu yapraklar mantar bahçelerini beslemek için kullanılır. Mantar yapraklardan alabileceği besinleri tükettiğinde, karıncalar atıkları çöp yığınlarına taşır. Karıncalar ayrıca mantarı koruyan antimikrobiyaller salgılarlar.
Bu mantar mahsulü, koloni için en büyük besin kaynağını oluşturur ve karınca larvalarını besler. Mantar o kadar önemlidir ki, yeni bir koloni başlatmak için, gelecekteki bir kraliçe, yeni bir bahçenin temelini oluşturmak için mahsulün bir parçasını yanına alacaktır. Büyümeye başlamak için herhangi bir mantar parçasını seçememelerinin nedeni, karıncaların mahsullerini yabani mantarların büyümesi için uygun olmayan iklimlerde yetiştirmeleridir. Her koloni bir mantar monokültürü yetiştirir ve mahsullerinde yabani otlar gibi istenmeyen, parazitik mantarların büyümesini önlemek için bakterileri kullanır.

9 Çoban Karıncaları

Karıncalar sadece kolonilerini beslemek için ekin yetiştirmiyorlar; bunun yerine, bazı türler çiftlik hayvanına eşdeğer olma eğilimindedir. Crematogaster scutellaris gibi karınca türleri, daha sonra bal özü sağdıkları yaprak biti kolonilerine yönelirler. Honeydew, yaprak bitlerinin beslendikleri bitki özü nedeniyle ürettikleri tatlı, şeker açısından zengin bir salgıdır. Karıncalar bal özünü hasat etmek için bir yaprak bitinin kenarlarını okşar ve bu da şekerli damlaları serbest bırakır.
Karıncalar buldukları yaprak biti kolonileriyle fırsatçı bir şekilde beslenmezler. Bunun yerine karıncalar, en sulu kısımlara erişebilmelerini ve yırtıcılardan gelen yaprakların altında korunmalarını sağlamak için yaprak biti sürülerini bitkinin altında tutarlar. Bilim adamları, karıncaların diğer karıncalara sinyal vermek ve bölgeyi işaretlemek için de kullanılan ayak izlerindeki kimyasalların yaprak bitleri üzerinde sakinleştirici bir etkiye sahip olduğunu bulmuşlardır. Bu kimyasallar yaprak bitlerini sakin tutar ve sürüden ayrılma olasılığını sınırlar.
Daha da kötüsü, karıncaların yaprak bitlerinin ayrılmamalarını sağlamak için kanatlarını ısırdıkları da bilinmektedir. Kış boyunca, bazı karınca türlerinin de, soğuk havanın sürülerini öldürmesini önlemek için yaprak biti yumurtalarını yuvalarına getirdikleri bilinmektedir.

8 Termitler

Termit çiftçiliği tarihi, insan çiftçiliği zaman çizelgelerini utandırıyor. İnsanlar yaklaşık 10.000 yıl önce çiftçiliğe başlarken, fosiller bize 25 milyon yıllık termit mantar çiftliklerini gösteriyor. Makrotermitin termitler, yukarıda yaprak kesici karıncalar için tarif edilenlere benzer şekilde, mantar mahsullerine eğilimlidir.
Bununla birlikte, termitler ekinlerini yetiştirmek için büyük yaprak parçaları taşımazlar. Bunun yerine, termitler, termit için yenmez olan yapraklar ve odun dahil olmak üzere bitki materyalinin çiğnenmiş kısımlarını biriktirir. Bu önceden çiğnenmiş peletler daha sonra mantar sporlarının büyük mantarlara dönüştüğü yerler haline gelir.
Mantar büyüdükçe termitlerin sindiremediği selüloz ve lignini parçalayarak besleyici bir kompost haline getirir. Bu, mantarları ve kompostu yedikleri için termitler için iki tür yiyecek sağlar.
Termitler, yuvalarında mantar yetiştirerek, höyüğün içinde korunan sürekli bir besin kaynağına sahip oldukları için daha kuru iklimlerde hayatta kalabilirler. Mantar, bitki materyalinin termitlerin sindiremeyeceği kısımlarını parçaladığından, aynı zamanda etraflarındaki bitki örtüsünden ne kadar besin alabileceklerini de arttırır.

7 Ambrosia Böcekleri

Ambrosia böcekleri, weevil ailesinin üyeleridir ve dünya çapında bilinen birkaç bin tür vardır. Bu böcekler isimlerini besin kaynaklarından alırlar - ambrosia. "Ambrosia" kelimesi tanrıların yemeği anlamına gelir. Bununla birlikte, bu kurtların yediği "ambrosia" bir mantardır.
Ambrosia böcekleri, larvalarını büyüttükleri ve mantar mahsullerini depoladıkları tüneller oluşturmak için ağaçların ahşabına girdiler. Geliştirme sırasında ambrosia böcekleri, yalnızca mantar bahçelerinden beslenirler. Bir kolonideki yetişkinler, daha fazla büyümeyi teşvik etmek için bazı kısımlarını kesen mantarın kırpılmasından sorumludur. Ağaç değiştirme zamanı geldiğinde, kelimenin tam anlamıyla, böcekler mantarı taşımak ve taşırken sürdürmek için özel bir organa (mycangia) sahiptir.

6 Littorina Salyangozları

Yetiştirme ve besleme gerektiren üst düzey gıda üretiminden bir an için uzaklaşarak, Littorina salyangozunu tanıtmanın zamanı geldi. Bu bataklık deniz salyangozu mantarla beslenmeyi sever; ancak, ziyafet çekecekleri yemyeşil yiyecek tarlaları yaratmak için önce çok riskli bir şey yaparlar. Bu salyangozlar, bataklık otlarını kemirmek için yırtıcı hayvanlar tarafından daha görünür oldukları suyun üstüne çıkarlar. Bataklık otunun salyangozlar için besin değeri özellikle yüksek olmadığından ve açık hava onlar için zararlı olduğundan, bu aktivite bilim adamlarını şaşırttı. Ancak bu aktivite, uzun vadeli kazanç için kısa vadeli bir acıdır.
Salyangoz atık gübresiyle kaplı hasarlı bataklık otu, mantarların büyümesi için mükemmel bir koşuldur. Bu mantar Littorina salyangozları için çok yüksek bir besin değerine sahiptir. Bu çiftçilik biçimi, mahsullerini büyütmek için hayvanlardan yetiştirme gerektiren önceki örnekler kadar uygulamalı değildir. Bununla birlikte, salyangozların besin kaynaklarını en üst düzeye çıkarmaları için etkili bir yoldur.

5 Baykuş salyangozu

Bu, 4 inç (10 cm) uzunluğa ulaşan Kuzey Amerika'nın en büyük deniz salyangozudur. Bu küçük yumuşakçalar çok bölgecidir ve bahçelerini davetsiz misafirleri kayalardan aşağı atarak savunurlar. Kendilerini sürdürmek için algleri dikkatlice otlatıp yetiştirdikleri için evlerini korumak önemlidir.
Salgıladıkları bir mukus yoluyla yaklaşık 1 fit kare (1.000 santimetrekare) büyüklüğünde bir yosun tabakasını korurlar. Baykuş deniz salyangozları yosun bahçelerinde otlarken, yosun gelişimini artıran yapışkan bir iz bırakırlar. Evlerinden çok uzaklaşmazlar çünkü mukoza izlerinin izini sürmek zengin bir büyüme ortamı sağlar
Bir baykuş deniz salyangozunun çorak bir ortama yerleştirilirse bir çiftlik kurması yaklaşık üç hafta sürer. Bununla birlikte, sadece iki hafta içinde çiftlik tamamen yutulacağından ve diğer yosun besleyiciler tarafından gıdasız bırakılacağından, deniz salyangozu çıkarılırsa ekosistem için yıkıcı olabilir. Bir baykuş deniz salyangozu, yaklaşık dört yıl boyunca kademeli beslenme ve mukus salgılama yoluyla aynı bahçeyi koruyabilir.
Türün sadece dişilerinin bu davranışı sergilediği unutulmamalıdır. Buna karşılık, erkekler, bölgeden atılana kadar yakındaki dişilerin çiftliklerine baskın düzenleyerek yiyeceklerini sık sık bulan fırsatçı besleyicilerdir.

4 Kız balığı (Damselfish)

Longfin kız balıkları olağanüstü çiftçilerdir. Sadece bir mahsulü sürdürmekle kalmıyorlar, aynı zamanda çiftliği gübrelemeye yardımcı olan evcilleştirilmiş karidesleri de var.
Damselfish, sindirim sistemleri çok lifli hiçbir şeyi kaldıramadığı için yalnızca belirli alg türlerini yiyebilir. Yeterli besin kaynaklarına sahip olduklarından emin olmak için balıklar, seçtikleri mahsulün gelişmesine izin vererek istenmeyen algleri ayıkladıkları bölgeler oluşturur. Birçok bölgede, kız bencillerinin yediği algler, yalnızca çiftliklerin içinde bulunur. Balığın etkisinin dışında, diğer alg türleri aşırı büyür ve onu geride bırakır.
Çiftliklerini korumak için, bencil balıklar küçük bir zooplankton olan mysid karides dışında davetsiz misafirleri kovalamakta çok hızlıdır. Damselfish, alg gelişimi için önemli olan karides sürülerini çiftliklerde tutar. Karidesler yırtıcı hayvanlardan korunurken, çiftliğin üzerine algleri zenginleştiren atıklar bırakmakla meşguller. Araştırmacılar, karides sürüleri olan ve olmayan bencil çiftlikleri karşılaştırdılar ve karidesli çiftliklerin daha kaliteli alglere sahip olduğunu buldular.

3 Ters Denizanası

Bu denizanalarının pek çok adı vardır; bununla birlikte, Cassiopea denizanası muhtemelen en çok tuhaf baş aşağı yatma alışkanlığıyla tanınır. Benekli denizanası yüzmek için fazla zaman harcamaz ve bunun yerine vücudunda yetiştirdiği algleri (zooxanthellae) besler. Denizanası ters dönerek alt tarafını güneşe maruz bırakır, bu da alglerin fotosentez yapması ve beslenmesi için gereklidir.
Çoğu tür için, bu alg çiftliği besin ihtiyaçlarının tamamını olmasa da büyük bir kısmını karşılar. Denizanalarının diyetinin geri kalanının kabaca %10 ila %30'u, dokunaçlarıyla yiyecek yakalamaktan gelir. Zooplanktonu sersemletmek için sokan hücreleri kullanır ve ardından sersemletilen yiyeceği ağzına yönlendirir. [8]

2 Yeti Yengeçleri

Okyanusun derinliklerinde, bilim adamları iğrenç kardan adamda bulunabilecek uzuvlara benzeyen büyük, tüylü kolları olan yengeçler buldular. Ancak bu ayırt edici silahlar önemli bir amaca hizmet etmektedir. Yeti yengeçleri, sürekli bir yiyecek kaynağına sahip olmalarını sağlayan bu tüylü pençelerde bakteri üretir.
Derin deniz karidesi gibi diğer canlıların vücutlarında beslendikleri bakteriler bulunur; ancak yeti yengeçleri farklıdır. Yengeçler, derin deniz hidrotermal menfezlerinden veya metan menfezlerinden kaçan sıvının üzerinde pençelerini sallayarak bakterileri toplar. Bu davranış, güneşi seven yaşam biçimlerimizden tamamen uzak bir ortamda besin maddelerini bakterilerin üzerinden yıkar. Yengecin ritmik, sallanan dansı olmasaydı, bakteri metan veya oksijen kaynağını tüketirdi.
Yeti yengeci, pençelerini sıyırmak için ağzının etrafındaki özel tüyleri kullanarak bakteri mahsulünü toplar.

1 Cep Sincapları

Şimdiye kadarki liste incelendiğinde, çiftliği yapılan tek memelinin insanların olması kutlanabilir. Ancak, bugünkü son giriş, öyle olmadığımızı kanıtlıyor. Bu alıngan kemirgenler, diyetlerinin %60'ını karşılamak için tünellerinde kök salıyorlar.
Yuva kazmak çok fazla enerji gerektirir ve cep sincapları, tünellerindeki kökleri dikkatlice kırparak ve gübreleyerek sabit bir besin kaynağına sahip olduklarından emin olmanın bir yolunu bulmuş olabilir. Bu listedeki diğer bazı kayıtlar gibi, sincaplar da yedikleri ürünleri ekmiyor; ancak davranışları, bu besin kaynağının büyümesini ve yayılmasını sağlar.
Cep gopher tünellerinin içinde hava nemlidir ve toprak gopher atıklarından gelen besinlerle doludur. Yakındaki bitki örtüsünün kökleri bu koşullarda gelişir. Gophers, daha fazla büyümeyi destekleyen bu besin müdahalelerini keser.