saçma felsefesi
Jean-Paul Sartre, Albert Camus, vb. varoluşçu yazarların savunmuş oldukları dünya görüşü. XIX. yy`da, büyük ölçüde Kierkegaard`ın etkisiyle ortaya çıkan, Martin Heidegger, Jean-Paul Sartre, Kari Jaspers ve Gabriel Marcel tarafından İkinci Dünya Savaşı`ndan sonra geliş tirilen saçma felsefesi, yaşamın belirli bir anlamdan yoksun olduğu düşüncesine dayanır. Başlıca temsilcileri Sartre ve Camus, anlamsız bir dünyada, erekliği olmadan yaşayan insanın, ancak başkaldırısıyla tanımlanabileceğini (yalnız, bu başkaldırış, ereğin kendisi gibi ya da toplumsal ve siyasal bağlanmaya bir hazırlık gibi yaşanabilir) ileri sürmüşlerdir. Jean-Paul Sartre, saçma felsefesiyle ilgili görüşlerini, öykü ve tiyatro oyunlarında (özellikle Bunaltı [La Nausee, 1938]) dile getirmiştir. Saçma felsefesi çağdaş tiyatroda da, `saçma .
“Jean-Paul Sartre, Albert Camus, vb. varoluşçu yazarların savunmuş oldukları dünya görüşü. XIX. yy`da, büyük ölçüde Kierkegaard`ın etkisiyle ortaya çıkan, Martin Heidegger, Jean-Paul “
Jean-Paul Sartre, Albert Camus, vb. varoluşçu yazarların
Jean-Paul Sartre, Albert Camus, vb. varoluşçu yazarların savunmuş oldukları dünya görüşü. XIX. yy`da, büyük ölçüde Kierkegaard`ın etkisiyle ortaya çıkan, Martin Heidegger, Jean-Paul Sartre, Kari Jaspers ve Gabriel Marcel tarafından İkinci Dünya Savaşı`ndan sonra geliş tirilen saçma felsefesi, yaşamın belirli bir anlamdan yoksun olduğu düşüncesine dayanır. Başlıca temsilcileri Sartre ve Camus, anlamsız bir dünyada, erekliği olmadan yaşayan insanın, ancak başkaldırısıyla tanımlanabileceğini (yalnız, bu başkaldırış, ereğin kendisi gibi ya da toplumsal ve siyasal bağlanmaya bir hazırlık gibi yaşanabilir) ileri sürmüşlerdir. Jean-Paul Sartre, saçma felsefesiyle ilgili görüşlerini, öykü ve tiyatro oyunlarında (özellikle Bunaltı [La Nausee, 1938]) dile getirmiştir. Saçma felsefesi çağdaş tiyatroda da, `saçma tiyatrosu` adı altında, iletişim kuramının olanaksızlığı temasıyla işlenmiş (Arthur Adamov, Fernando Arrabal, Eugene İonesco, Harold Pinter, Samuell Beckett, Antonin Artaud, Jean Genet, Günter Grass, Peter Weiss, Edward Albee, İsrael Horovitz, Sam Shepard, Vaclav Havel, vb.) ve `saçma`, klasik trajik anlayışın, çağdaş tiyatrodaki karşılığına dönüştürülmüştür.
